Deze zomer hield ik een supermarktblog bij. Ooit maakte ik een supermarktboek voor mijn eindexamen op de kunstacademie. Als mensen vragen wat ik nou precies doe, als illustrator, voel ik me vaak zo overweldigd door die vraag dat ik iets zeg als "wel, nou, eh, ik maak strips over de supermarkt". En zo is het. Maar het is ook leuk om over de supermarkt te schrijven, en dat doe ik nu. Omdat deze blog er anders ook maar zo stilletjes bij ligt, deel ik de verhalen ook hier.
Voor meer plaatjes en de oudere verhalen kijk vooral hier!
Aldi, 3 september 08:20
Als een verantwoordelijke burger was ik voornemens mijn boodschappen te doen nog voor ik aan het werk zou gaan. Dus om 20 over 8 kwam ik bij de Aldi aan. Er stond een man met een petje en te lang sprieterig haar naast de karretjes. Hij stond daar wat doelloos om zich heen te kijken. Zul je zien, ben ik een keer op tijd, kom ik een onguur type tegen dat me ongetwijfeld wil ontvoeren.
Ik zette mijn fiets neer, en zag toen dat er nog meer doelloos om zich heen kijkende mensen stonden. De winkel was nog dicht. Dus ik bleef zo casual mogelijk naast mijn fiets staan en deed dingen op mijn telefoon. Ondertussen keek ik naar het groepje dat voor de gesloten schuifdeuren rond hing. Een man had een karretje gepakt, en duwde nu met de neus van zijn voet tegen de wieltjes. Even testen of de banden op spanning staan, zoals mannen ook wel eens met nieuwe auto’s doen.
Een andere man liep heen en weer over de parkeerplaats.
Toen gingen de deuren open.
Ik borg mijn telefoon op (want bovenstaande had ik zojuist in mijn telefoon gezet. Zo ben ik. je denkt dat ik aan het appen ben met mijn vrienden, maar ondertussen noteer ik wat voor kleren je aan hebt. Wees gewaarschuwd) en ging de aldi binnen. Toen ik binnenkwam stond de eerste klant al ongeduldig bij de kassa. Hij had alleen maar twee multipacks WC-papier om af te rekenen. Er kwam nog een klant in de rij, deze had slechts een boormachine (verkopen ze die bij de Aldi? Het zou me niet eens verbazen..).
Ik deed enigszins verstoord mij boodschappen. Het personeel was bezig de grote karren met pakken appelsap en diepvrieskippen uit vrachtwagens te laden, en de gangpaden ermee vol te zetten. Ik manouvreerde door de paden, af en toe achteruitlopend (mijn kar achter me aan slepend) en ik reed met mijn eigen kar over mijn voet. Twee keer. Dat deed pijn. Om het leed te verzachten kocht ik wijn en chocola voor mezelf (nee hoor, dat is voor mijn visite, heus!).
Bij de Kassa luisterde ik mee met het gesprek tussen de vrouw die voor mij stond, en de cassiere.
„Hij moet werken van 10 tot 8” zei de vrouw. „Ah, ik zag de auto al staan” zei de kassamevrouw.
„Ja, het is wat” zei de vrouw…”Maar hij weet wel wat hij aan ze heeft”. De kassamevrouw knikte instemmend. Ik stond verwonderd te luisteren en probeerde te bedenken waar dit gesprek over ging, of wat de relatie tussen de twee vrouwen zou kunnen zijn. Maar ik kwam er niet uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten